Mehmed la 5-a
| Mehmed la 5-a | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 2-an de novembro 1844 en Çırağan Palace, Istanbulo,  Otomana Imperio
|
| Morto | 3-an de julio 1918 (73-jaraĝa) en Istanbulo |
| Tombo | Tomb of Mehmed V |
| Loĝloko | Palaco Dolmabahçe |
| Ŝtataneco | Otomana Imperio |
Subskribo 
| |
| Familio | |
| Patro | Abd-ul-Meĝid 
|
| Patrino | Gülcemal Kadin (en) 
|
| Frat(in)oj | Abd-ul-Hamid la 2-a, Mehmed la 6-a, Şehzade Ahmed Kemaleddin (en) , Murad la 5-a, Şehzade Mehmed Burhaneddin (en) , Refia Sultan (en) kaj Fatma Sultan (en)
|
| Edz(in)o | Kamures Kadın (en) Dürriaden Kadın (en) Dilfirib Kadın (en) Mihrengiz Kadın (en) Nazperver Kadın (en)
|
| Infanoj | Şehzade Ömer Hilmi (en) (  Mihrengiz Kadın (en) )Şehzade Mehmed Ziyaeddin (en) ( Kamures Kadın (en) )Şehzade Mahmud Necmeddin (en) ( )
|
| Okupo | |
| Okupo | reganto verkisto
|
Mehmed la 5-a Reşâd (en Otomana turka: محمد خامس, latinigite: Meḥmed-i ẖâmis; en turka: V. Mehmed aŭ Mehmed Reşad; 2a de Novembro 1844 – 3a de Julio 1918) regis kiel la 35a kaj antaŭlasta Ortomana Sultano (r. 1909–1918). Li estis la filo de la Sultano Abdulmeĝid la 1-a.[1] Li sukcedis sian duonfraton Abdulhamid la 2-a post la Incidento de la 31a de Marto. Li estis sukcedita de sia duonfrato Mehmed la 6-a.
Lia naŭjara regado estis markita de la redono de la nordafrikaj teritorioj de la Imperio kaj de la Dodekanesoj, inklude Rodoson, en la Ital-turka milito, la traŭmata perdo de preskaŭ ĉiuj el la eŭropaj teritorioj okcidente de Konstantinopolo (jam Istanbulo) en la Unua Balkana milito, kaj la eniro de la Otomana Imperio en la Unua Mondmilito en 1914, kio rezultos finfine en la fino de la Imperio.[2]
Notoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Abdulmecid, Coskun Cakir, Encyclopedia of the Ottoman Empire, eld. Gábor Ágoston, Bruce Alan Masters, (Infobase Publishing, 2009), 9.
- ↑ "Rusya Fransa ve İngiltere devletleriyle hal-i harb ilanı hakkında irade-i seniyye [Imperial Decree Concerning the Declaration of a State of War with the States of Russia, France, and the United Kingdom,] Nov. 11, 1914 (29 Teşrin-i Evvel 1330), Takvim-i Vekayi, Nov. 12, 1914 (30 Teşrin-i Evvel 1330)" (PDF).
Bibliografio[redakti | redakti fonton]
- Uluçay, M. Çağatay (2011). Padişahların kadınları ve kızları. Ötüken. ISBN 978-9-754-37840-5.
- Brookes, Douglas Scott (2010). The Concubine, the Princess, and the Teacher: Voices from the Ottoman Harem. University of Texas Press. ISBN 978-0-292-78335-5.
- Brookes, Douglas S. (4a de Februaro 2020). On the Sultan's Service: Halid Ziya Uşaklıgil's Memoir of the Ottoman Palace, 1909–1912. Indiana University Press. ISBN 978-0-253-04553-9.
- Monarchies and the Great War. Springer. 2018. ISBN 978-3-319-89515-4.