Kabineto Friedrich

Kabineto Friedrich [fridriĥ] estis la dua transira, provizora kabineto inter Hungara Sovetrespubliko kaj erao de Miklós Horthy. Ĝi gvidis la landon en 1919 iomete malpli, ol 4 monatojn en la praktiko kvazaŭ marioneto.

Historio[redakti | redakti fonton]

La alveninta rumana armeo trovis en Budapeŝto nur provizoran registaron sen iu ajn potenco. Alvenis ankaŭ politikistoj, kiuj facile povis fari puĉon. Simple palatino Jozefo Aŭgusto de Habsburgo-Loreno donis la potencon al Kabineto Friedrich. La nova kabineto nuligis plu leĝojn de la Revolucia Direktiga Soveto, ĉesis la respubliko kaj denove estis reĝlando. Ankaŭ nova leĝo pri baloto ekfunkciis. Tamen Antanto ne estis kontenta pri Friedrich, dume grandan parton de Transdanubio armeaj fortoj de Miklós Horthy okupis, tial la sekva registaro iĝis Kabineto Huszár.

(En la unua semajno provizore estis ministroj Béla Szászy kaj aliaj 3 preskaŭ nekonataj politikistoj)

Adolf Samassa ministro pri enlandaj aferoj nur semajnon, poste Zsigmond Perényi (ministro) nur 2 semajnojn, fine Ödön Beniczky
Gábor Tánczos (oficiro) ministro pri eksteraj aferoj provizore nur semajnon, poste Márton Lovászy nur monaton, poste József Somssich (ministro)
János Grünn – ministro pri financo
György Baloghy - ministro pri justico nur monaton, poste Béla Zoltán
Ferenc Schnetzer - ministro pri defendo
Sándor Imre (pedagogo) – ministro pri religio kaj eduko, poste Károly Huszár
* Loránd Győry – ministro pri agrikulturo nur dum semajno, poste István Szabó Nagyatádi nur 2 semajnojn, poste Gyula Rubinek
János Szüry – ministro pri komerco nur en la unua semajno, poste Jenő Polnay semajnon, poste Lajos Hegyeshalmi monaton, fine Ferenc Heinrich
András Csilléry – ministro pri sano
Jakab Bleyer – senpostena ministro pri nacimalplimultoj
Károly Ereky – ministro pri nutro
István Haller – ministro pri propagando
János Mayer – senpostena ministro
Dániel Oláh – senpostena ministro pri laboristoj
Gyula Pekár – senpostena ministro pri Antanto
István Szabó Sokorópátkai – senpostena ministro