Friedrich Paulsen

Friedrich Paulsen
Persona informo
Naskiĝo	16-an de julio 1846 (1846-07-16) en Langenhorn
Morto	14-an de aŭgusto 1908 (1908-08-14) (62-jaraĝa) en Steglitz
Tombo	Alter St.-Matthäus-Kirchhof Berlin vd
Lingvoj	germana vd
Ŝtataneco	Reĝlando Prusio vd
Alma mater	Bonna universitato • Humboldt-Universitato en Berlino • Christianeum Hamburg vd
Subskribo
Profesio
Okupo	filozofo universitata instruisto vd
Doktoreca konsilisto	Friedrich Adolf Trendelenburg vd
Filozofo
vd	Fonto: Vikidatumoj

Friedrich PAULSEN (Germana prononco: [ˈpaʊlzən]; 16 de Julio, 1846 – 14a de Aŭgusto, 1908) estis germana novkantisma filozofo kaj instruisto.

Li studis en la Universitato de Erlangen, kaj en la Universitato de Berlino. Li kompletigis sian doktorigan disertacion kun Friedrich Adolf Trendelenburg en Berlin en 1871, habilitiĝis tie en 1875, kaj iĝis eksterorda profesoro pri filozofio kaj pedagogio tie en 1878. En 1896 li sukcedis Eduard Zeller kiel profesoro de morala filozofio en Berlino. Li estis la plej granda el la disĉiploj de Gustav Theodor Fechner, al kies doktrino de tutpsikismo li donis grandan elstarecon per la verko Einleitung in die Philosophie (1892; 7a eld., 1900). Li devancis tamen konsiderinde Fechner-on en klopodo fari epistemologian priskribon de la sciaro pri psikofiziko.

La termino novhumanismo estis kreita de Paulsen.

Kelkaj verkoj

• Versuch einer Entwickelunggeschichte der Kantischen Erkenntnistheorie (Leipzig, 1875)
• Immanuel Kant (1898, 1899)
• (1881) “Gründung, Organisation und Lebensordnungen der deutschen Universitäten im Mittelalter”, Sybels Histor. Zeitschrift xlv. 
• Geschichte des gelehrten Unterrichts auf den deutschen Schulen und Universitäten (1885, 1896)
• System der Ethik (1889, 1899)
• Das Realgymnasium und die humanistische Bildung (1889)
• Kant d. Philos. d. Protestantismus (1899)
• Schopenhauer, Hamlet u. Mephistopheles (1900)
• Philosophia militans (1900, 1901)
• Parteipolitik und Moral (1900)